Ken je nog die scene uit de LionKing waarin Simba tegen Nala zegt "Danger? Hah! I laugh in the face of danger. Ha ha ha ha!" voordat ze op het ‘olifantenkerkhof’ een trio hyena’s tegenkomen die de schattige welpjes proberen op te eten? Nee, schaam je. Kruip onder je steen vandaan en huphup. Het is een klassieker die je gezien MOET hebben voordat de life-action versie met Beyonce je referentiekader verkloot. Terug naar de scene, spoiler alert, James Earl Jones saves the day.
Waar het me om gaat is die quote ‘I laugh in the face of danger.’ Want, even in hele klare taal, ondanks dat iedereen me voor gek verklaard, ik ben een mietje eerste klas en ga niet opzettelijk op zoek naar gevaar. Ik ga slechts op vakantie… Het is wel een reisje waarvan de reisorganisatie zei, ‘alleen oude mensen gaan hier normaliter heen, omdat ze dan toch niets meer te verliezen hebben’. Uhm oké….
En ja, onze overheid waarschuwt voor: zware aardbevingen, terroristische aanslagen, bermbommen, zwaar geweld tegen toeristen en ontvoeringen. En de GGD waarschuwt voor killer-teken die zitten te popelen om voorbijgangers hersenvliesontsteking te geven, hondsdolle honden en eten waar je al explosieve diaree van krijgt als je er naar kijkt.
Wat ik ga doen?
Het plan was een stukje van de oude Zijde Route, van Turkmenistan naar Oezbekistan door naar Kirgizie, om de reis te eindigen in Kazachstan. Maar helaas werd Turkmenistan TurkNeeNeeStan. Werken in de media opent niet altijd deuren. Fuckiedoedeldee, door naar plan B. Terwijl de groep in Turkmenistan begint en dan naar de grens met Oez rijdt, vlieg ik straks in m’n up naar de hoofdstad van Oezbekistan. Daar chill ik hem een paar dagen en vlieg dan binnenlands naar de grensovergang waar m’n groep is.
Als dat maar goed gaat.
In Tashkent kom ik - waarschijnlijk verkreukeld en chagrijnig - om één uur ’s nachts aan. En mag dan zelf mijn visum gaan hosselen. Gelukkig ken ik al 3 woorden Russisch: Vodka, Nokia en Toendra.
Toen ik de reisorganisatie vandaag belde met de vraag of ik ook nog een e-ticket kreeg voor de binnenlandse vlucht was het antwoord, ‘die krijg je van de chauffeur’.
‘Welke chauffeur’, was mijn antwoord.
‘Die je naar het vliegveld brengt.’
‘….’
‘Details moeten we nog van het lokale agentschap krijgen.’
‘Oké, lol.’ 😳
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft.
Ja, zoals je merkt ben ik niet echt een doorgewinterde reiziger. Ik heb de ‘Universele Reisgids voor Moeilijke Landen’ van Jelle Brandt Corstius gelezen. (Een echte aanrader!) En ik weet nu hoe ik politie subtiel moet omkopen, hoe je om moet gaan met de taxi-maffia, bedelende kindjes en hoe ik vieze dingen die op mijn bord ligt hap-slik-weg kan krijgen. En in voor de worst case scenario heb ik 18 meergranenrepen in mijn koffer. Gaat helemaal goed komen dus.
---
DISCLAIMER: Dit stukje is getypt door een halve dyslect met-zonder lenzen in, dus tiepfautjes zijn onvermijdelijk. En ik heb even veel liefde voor d’s als voor t’en, dus gebruik ik die te pas en te onpas. Mijn blog. Deal with it. Kusje!