Hoi 2017. Dit jaar ga ik echt mijn best doen. Beloofd! Meer sporten en minder alcohol en dat soort dingen. En mijn twee belangrijkste goede voornemens zijn: me meer bewust zijn van mijn sterfelijkheid en van mijn omgeving.
Ik zal het iets concreter maken.
1.
Beginnende met ‘meer bewust zijn van mijn omgeving’. Het is niet echt een smart doelstelling, maar denk er maar eens over na. Zoals Herman van Veen het ooit mooi omschreef ‘we moeten rennen springen vliegen duiken vallen opstaan en weer doorgaan, we kunnen nu niet blijven we kunnen nu niet langer blijven staan’. Maar dat is dus precies wat we doen. In de waan van de dag blijven we met z’n allen continue maar door rennen. We (ik in ieder geval) hebben een drang om continue iets te doen. Terwijl de kunst van het niets doen langzaam verdwijnt. De kunst van het vervelen, het lanterfanten.
Komt de trein pas over vijftien minuten? Prima, dan zwengel ik een keer niet netflix, facebook of tinder aan. In plaats daarvan telefoon in zak en een beetje mensen kijken. Of genieten van het weer (van regen kan je ook genieten – echt!). Ik ga weer door de stad banjeren zonder eindbestemming, uit volle borst op weg naar nergens. En de tijd nemen om te dagdromen.
Minder rennen springen vliegen duiken en doorgaan. Juist af en toe gewoon stil staan.
2.
Ja, die sterfelijkheid dus. Ik hoop pas de pijp uit te gaan voordat ik mijn flinke to do-lijst helemaal heb afgewerkt. Waarom verbrand ik dan zoveel van mijn vrije tijd aan (nutteloos) netflixen? Het is zo verslavend dat ik haast vergeet wat ik nog meer in die tijd kan doen. Ik kan ook eindelijk dat boek schrijven. Of gaan sporten.
In 2017 ga ik me vooral lekker nergens voor schamen, en geen dingen laten omdat het eng is of omdat iets vanwege een soort ouderwetse ongeschreven regel geen maatschappelijk correct gedrag is. Volwassen zijn betekent dat je poffertjes mag eten om middernacht en pizza voor ontbijt. Ik ga lekker hardop met mijn muziek meezingen als ik door de stad fiets. En die ene leuke jongen gewoon mee uitvragen. Zegt ie nee, dan zegt ie nee. Jammer pindakaas, volgende. Vaker uitgaan op een dinsdag in plaats van een zaterdag. En dan het hele weekend in bed blijven, omdat het kan en ik daar zin in heb. En vanuit mijn donzige nest aan dat boek werken. In 2017 ga ik mijn nieuwsgierigheid voeden. En nergens spijt van hebben. Ook niet van de blauwe plekken.
Aan gezelligheid ten onder.
Oh en tot slot minder schreeuwen naar toeristen die in de weg lopen. Dankjewel zeggen tegen iedereen en hoi.
Hoi 2017.
