Ik moet wat bekennen, ik haat ‘content’.
Best lastig als je baan bestaat uit het schrijven van content-strategieën, content-plannen en het bedenken van content-rubrieken. Begrijp me niet verkeerd ik heb één van de leukste banen die er bestaat, maar ‘content, content, content’ het woord omschrijft zoveel dat het bijna een loze term wordt.
Content is eigenlijk net als kaas.
Geitenkaas, Franse kaas, smeerkaas of een boerenkaas, alles valt onder de noemer ‘kaas’. Als jij niet specificeert of het gaten of blauwe aders heeft en van een koe, schaap of geit komt, dan moet ik raden over welke kaas je het (in godsnaam) hebt! En assumption is the mother of all fuck ups, want dan gebeurt er dit:
Ik begin al te watertanden bij de gedachten aan witbrood (spelt mag ook) met een gesmolten pittige komijn. Ik schrik me natuurlijk de pleuris als ik mijn tanden in die tosti zet en het blijkt een gorgonzola-variant te zijn.
Het is dus fijn om van elkaar te snappen over welke soort kaas of content we het hebben. Als jij in een meeting voorstelt ‘iconische Britney Spears content’ te maken, dan wil je dat iedereen snapt dat het over een mash-up gifje van het haar-scheer-incident en ‘leave britney alone’-guy gaat en niet om een greatest hits playlist.
Begin met de definitie
Of nog beter, voorkom paraplu-termen. Zorg dat iedereen het over dezelfde soort content heeft, want er zijn er nogal wat. Video content, social content, long form content, short content, branded content, sponsored content, in-app content, web content - pffffffff - en niet te vergeten de muziek content. En alle mogelijke combinaties. En ik ben vast nog heel veel vormen van content vergeten.
Dus, wat spreken we af?
Laten we met z’n allen het woord content niet meer te pas en te onpas in de groep gooien, maar lekker specifiek worden. Uiteindelijk draait het om de inhoud (=content), de verschijningsvorm en het publicatie-platform. Ennu, natuurlijk dat iemand er op zit te wacht.
Als we dat allemaal doen, dan word ik daar zeer content van.
---
DISCLAIMER: Dit stukje is getypt door een halve dyslect met-zonder lenzen in, dus tiepfoutjes zijn onvermijdelijk. En ik heb even veel liefde voor d’s als voor t’en, dus gebruik ik die te pas en te onpas. Mijn blog. Deal with it. Kusje!