Dat vind ik me toch een partij moeilijk, m’n westerse bril afzetten als ik naar dit mooie land kijk.
Gister hadden we met het reisgezelschap een discussie over geluk; wat is geluk, wanneer ben je gelukkig en is er altijd ruimte voor meer geluk? Extern kan alles je meezitten (fijne mensen om je heen, leuke baan, mooi huis etc.) terwijl je tegelijkertijd intern ongelukkig bent. En andersom. Hoewel, als alles tegenzit moet je meestal eerst een potje stevig schelden (met servies gooien werkt ook heel erg goed), voordat je überhaupt weer een greintje van geluk kan voelen of zien. En je weet het, na regen komt zonneschijn.
Geluk zien, dat is ook moeilijk.
Geluk is er volgens mij altijd, maar soms ben je zo druk met andere dingen bezig (de verkeerde dingen?) dat je geluk even niet ‘ziet’.
Hoe herken je dan geluk? Uhm.. wellicht aan die kriebel in dat grote pompende orgaan in je borstkast en een spieraanspanning in je wangen? Geluk kan eruit zien als een zonnestraaltje dat door een wolk heen breekt en precies valt op je vers getapte biertje. Of een ‘nieuwe’ lading < insert je favoriete acteur of regisseur > films op Netflix net als je besluit een zondag in bed te blijven. En uiteraard middagdutjes.
Mijn collega heeft het wel eens over ‘druppeltjes geluk door de dag heen’, ik geef altijd een beetje over in mijn mond bij die mierzoete uitspraak, maar hij heeft wel gelijk. Je kan niet de hele dag door elke dag achter elkaar honderd procent gelukkig zijn, fijne dingen wennen te snel.
Ik voel me prima gelukkig, denk aan een solide vijfentachtig procent, maar er zijn dingen die beter kunnen. Een deel daarvan heb ik zelf in de hand, een deel ook niet. Daar maak ik me zorgen om en zorgen zitten in de weg van geluk. Denk aan tokkies die handdoekje-leggen in het zwembad - een zonnebedje bezet houden voor als ze ‘misschien’ willen zonnen. Aan een ‘misschien’ heb je geen ene kloot. Gooi de handdoekjes in het zwembad, elimineer de ‘misschiens’ en je hebt meer ruimte voor geluk!
Oké ik dwaal af, terug naar Myanmar en de reden waarom ik dit op schrijf.
Met mijn westerse blik denk ik geregeld ‘wat zielig’, ‘wat vies’ of ‘wat arm’. Tegelijkertijd ben ik nog geen chagrijnig of onvriendelijk persoon tegengekomen. Zelfs wanneer je perongeluk met je toeristische bek en grote camera iemands erf oploopt, dan wijzen ze direct naar de wc en nodigen ze je uit om mee te eten. Dat zie ik een Amsterdammer niet doen.
Ik kan niet in de harten van deze lieve mensen kijken, maar volgens mij voelen zij zich rijker dan wij. Als het gaat om de dingen die echt belangrijk zijn; eten op de tafel, een dak boven je hoofd en familie en vrienden om je heen. En nu komen we weer in de categorie ‘wat zielig’, want wellicht komt dit door hun beperkte referentiekader.
Ze hebben minder opties dan wij. Hier is je toekomst vaak gelijk aan wat je ouders doen of waar je stadje van leeft. Dubbeltjes blijven dubbeltjes. Of je gaat het klooster in. Wij hebben in Nederland ontelbaar veel beroepen en mogelijkheden. Soms te veel. Op social media wordt je gebombardeerd door andermans hobby’s, inrichting van huis, nieuwe kleding, gadgets en ga zo maar door. Je referentiekader wordt steeds groter en je wil meer doen, hebben, zien en ervaren.
Als je minder druk voelt om te willen, ben je dan niet eerder compleet en dus gelukkig?
Voordat je het door hebt definieer je ‘geluk’ als hoe je denkt dat geluk er naar de buitenwereld uit moet zien. ‘Ik ben op vakantie, het is hier geweldig, kijk eens hoe gelukkig ik ben’-selfie click hup uploaden delen op social media. Soms zou ik willen dat mijn leven iets simpeler was. En ook dat heb ik zelf in de hand. Er is echter één ding waar ik NOOIT gelukkig van zou worden, een hurktoilet. Shit nu beredeneer ik het weer vanuit mijn westerse gewoontes, van geregeld hurken krijg je mooie ronde billen en is vast heel goed voor de stoelgang.
---
DISCLAIMER: Dit stukje is getypt door een halve dyslect met-zonder lenzen in, dus tiepfoutjes zijn onvermijdelijk. En ik heb even veel liefde voor d’s als voor t’en, dus gebruik ik die te pas en te onpas. Mijn blog. Deal with it. Kusje!