Een paar dagen in Myanmar en we hebben massale system failure. Neen, ik heb het niet over mijn darmen. Ik heb niet aan een kraan gelikt of met een local getongd. De stoelgang werkt nog als een zonnetje. (Even afkloppen.) De toiletten zijn wel een uitdaging hier, denk Franse hurktoiletten van vijfentwintigjaar geleden. Maar daar gaat dit schrijfsel, gelukkig, niet over.
Het doel van deze reis is mooie dingen zien en ze mooi vastleggen. Ik heb speciaal een nieuwe lens gekocht, een rib uit me lijf maar ik merk al direct dat het ‘t waard is. Of... was. Er knippert iets, ‘8000’ en elke foto is overbelicht of onderbelicht en ik kan draaien aan de knoppen tot ik een ons weeg, er gebeurt geen ene flikker. Automatisch scherpstellen wil ‘ie ook niet meer. De importeerfunctie naar mijn telefoon werkt niet en mijn selfiestick heeft issues. Massale system failure.
Gelukkig is er een oplossing!
Met mijn telelens maak ik stiekem foto’s van mensen met een karakteristiek karakter. Of clubjes monniken. En dat vond ik eerst wel gênant. Totdat ik doorhad dat ze ook allemaal stiekem foto’s van mij maken! Zelfs vragen of ze met me op de foto mogen. Helemaal niet erg dat mijn selfiestick niet werkt, ik zoek straks gewoon op #mandalay. Ohh en de actiefoto hieronder is gemaakt door één van m’n aanbidders. Hij had een bepaald plaatje voor ogen, echter waren de stenen nogal hot hot hot.
Aaaaauch!
___________
UPDATE
Gut-o-gut-o-gut, dat afkloppen heeft niet gewerkt. System failure part deux ontstond vandaag na het ontbijt. Borrelborrelborrel, helaas niet drank maar mijn maag. En dat geborrel begon aan het begin van een bustochtje van vijf uur, zonder toilet! Na anderhalf uur gerommel, geborrel en gepuf stopte we eindelijk en heb ik acuut het eerste de beste gat dat ik kon vinden volgescheten. Welk gat? Dit gat. #reisleven
Meteen na de lozing mijn apothekerskist opengetrokken en aan de antibiotica gaan. Drugs is tenslotte ALTIJD het antwoord.
____
DISCLAIMER: ik ben slecht in spelling.