Na Khiva (het kleinste historisch centrum) en Bukhara (het meest authentieke) zijn we nu neergestreken in Samarkand. Dit zijn de moskeen en medrassas die je meestal op foto’s ziet. Samarkand was vroeger de hoofdstad van de Zijde Route. Veel van de monumenten zijn door de tijd heen afgebrokkeld, maar toen de Russen kwamen zijn ze begonnen met behoud en restauratie. In tegenstelling tot de andere plaatsen is Samarkand geen Unesco-gebied, de vrolijke vrienden hier zijn namelijk iets doorgeslagen in hun restauratie tegen de zin en filosofie van Unesco in. Lonely Planet omschrijft het als ‘Disneyfication’. Desalniettemin is het adembenemend.
De begraafplaatst Shah-i-Zinda.Een straat van prachtige mausoleums uit de 7e tot 14e eeuw.
En het mausoleum en de moskee van Bibi-Khanym meest autentiek want minst gerestaureerd. Bibi was de (Chinese) vrouw van veroveraar Timor en liet deze moskee (grootste destijds van de Islamitische wereld) bouwen als cadeautje terwijl hij weg was. De architect werd verliefd op Biebs en wilde het project pas afmaken nadat hij een zoen had gekregen. Kennelijk liet de kus een afdruk achter en bij terugkomst liet Timor de architect executeren en moesten vrouwen vanaf dat punt een sluier dragen.
Het Registanplein met drie medressas (hoge scholen). Dit zijn de oudste (niet door Gengis Khan vernielde) medressas die er nog bestaan.
Eerder schreef ik dat hier in Oezbekistan geen bedelaar te vinden in. Dat was te vroeg gezegd, ik heb er nu één gezien. Ik vroeg aan onze gids hoe dat nou zat want normaal word je belaagd door bedelende kindjes en vrouwen die een ledemaat missen. Het antwoord was te verwachten, Oezbeks bedelen niet. Als je familie erachter komt heb je een probleem. En het zijn hier (hele) grote families. Dus als je een bedelaar ziet, dan is het een buitenlander. Een moskee dat volledig afgebrokkeld is omdat de architect verkeerd soort steen had gebruikt? Uiteraard een buitenlander. Lawaaimakers in een park. Buitenlanders. Het lijkt wel iets universeels, ‘het zijn altijd de buitenlanders’.
UPDATE 03.07
Gister vertelde onze gids in Kazachstan over teken. Dat over de hele werels teken verschillende ziektes dragen, behalve in Kazachstan… daar zijn ze heel lief. Uhu tuurlijk, waarom moest ik dan van de GGD twee prikken tegen tekenencefalites (hersenvliesontsteking)?!
DISCLAIMER: Dit stukje is getypt door een halve dyslect met-zonder lenzen in, dus tiepfautjes zijn onvermijdelijk. En ik heb even veel liefde voor d’s als voor t’en, dus gebruik ik die te pas en te onpas. Mijn blog. Deal with it. Kusje!
