Ik word wakker.
Heb ik mijn benodigde acht uur al gehaald? Nee, want toen ik in bed belandde waren de vogeltjes al aan het fluiten. (Hou je bek kutvogels ik moet slapen.)
Ik word wakker.
Het is ergens rond het middaguur en mijn volle blaas barst bijna in tranen uit. Ik rol m’n bed uit en bereid me voor op de mogelijke ravage in de rest van mijn huis.
Waar is m’n telefoon?
WAAR IS MIJN TELEFOON?
Gevonden! In de fruitmand, tuurlijk.
Het scherm is nog heel! Ik geeft mezelf een klein schouderklopje. (En ontdek de eerste blauwe plek.)
Ik krijg een agenda-melding ‘check insta en verwijder alles!’ Mooi, die heb ik maandag al in mijn agenda gezet. Wat is mijn nuchtere ik toch altijd behulpzaam. Tijd dus voor de social media check (op de wc, want ik ben een vrouw en kan multitasken) Eerst alles wat en-public is. Fuckkkkk ben weer live gegaan op insta. Verwijderen! Dit ook. En dit ook! Damn, waarom zit er geen cmd-alt-delete knop op m’n telefoon?
Na de timeline en stories, check ik de privé-berichten. Hopelijk ben ik niet weer met m’n dronken harses in iemands dm geglibberd. Ohhh valt mee, geen hele gênante berichtjes verstuurd. Alleen een paar emoji’s (en nee, geen fruit.) Ook wel eens fijn een keertje.
Ik zit nog steeds op de wc en zie opeens dat al mijn spullen in de douche liggen. Kleding, schoenen, handtas. Heh? Heb ik gedoucht gister? *snif snif* nee ik heb niet gedoucht gister. Had opzich wel gemogen.
Terug maar m’n telefoon. Next up; whatsapp en de fotorol, altijd de beste geheugensteuntje. De 1000-stukjes Ravensburger valt langzaam in elkaar... En ik weet niet of mijn iPhone camera heel sympathiek is of net zo lam was als ik, maar elk foto (lees: selfie) genomen na middernacht is bewogen.
Het ziet eruit als weer een dik prima feestje. Mijn geföhnde coupe heeft het ongeveer 40 minuten droog gehouden en dat is nog een wonder met de flessen Martini Prosecco die elk uur gratis (GRATIS!) werden uitgedeeld. En wat doe je met gratis (GRATIS!) bubbels? Yep, spuiten.
Er plakt nog een stukje confetti aan mijn been. Wellicht van dit moment.
Na intern beraad van een dikke 45 minuten besluit ik met welk ontbijt ik de kater te lijf ga. Pizza. (Ik ben inmiddels verplaatst van toilet naar bank.)
De Netflix optie van m’n smart tv werkt niet. Oké, mijn leven is voorbij. Wat nu? WAT NU? (Roep ik dramatisch door de woonkamer, omringt door ongeveer 500 boeken.)
Na kpn direct op Twitter aan de schandpaal te nagelen, zie ik dat een onbekend nummer me heeft geprobeerd te facetimen om 01:50 uur. Ik probeer, terwijl m’n settopbox opnieuw opstart, erachter te komen wie het is. Zonder te bellen, want... stel je voor dat iemand opneemt en ik logische zinnen moet formuleren. Ik probeer hardop een logische zin te formuleren ‘klote tv, doe eens gewoon je werk’. Het komt eruit als ‘grmt tuffvt, drgg uhr grr’. Ik ben mijn stem kwijt.
Ik lunch met febo, want... febo.
Mijn lunchtijd valt redelijk gelijk met het tijdstip dat het gros van Nederland de piepers op tafel zet.
Ik ben er nog steeds niet achter van wie het nummer is. Als ik ergens niet tegen kan is onbekende nummers, maar ik vertik het om te bellen. Tijd voor een dutje.
Ik word wakker.
Mijn telefoon geeft me een agressief luidruchtige reminder, over 15 minuten sporten met mijn fysio. Sporten... Welke mongool heeft dit VANDAAG ingepland? Uhm.. ik zelf.
De fysio ziet me binnen-strompelen en krijgt een evil blik in haar ogen: ‘we gaan even de alcohol eruit zweten.’ Ik kom erachter dat m’n fysio in een voorgaand leven martelaar was in Guantanamo. Met een tomatenhoofd verlaat ik de sportschool en wil ik nog maar twee dingen: slapen en op vakantie.
Bedankt Buutvrij for Life voor weer een geniale Oud & Opnieuw. Luv u! Ik begin alvast weer met aftellen tot ik weer met jullie elk uur kan aftellen!
En Happy New Year lieve lezer, de komende weken ga ik tempels knuffelen in Myanmar. Zie jullie in 2019!
---
DISCLAIMER: Dit stukje is getypt door een halve dyslect met-zonder lenzen in, dus tiepfoutjes zijn onvermijdelijk. En ik heb even veel liefde voor d’s als voor t’en, dus gebruik ik die te pas en te onpas. Mijn blog. Deal with it. Kusje!