We hebben er allemaal wel eens last van, sommigen vaker dan anderen. Wakker worden met een kater, in mijn boek, bestaat ALTIJD uit de volgende dertien ‘fases’.
1. Je ontwaakt langzaam uit je alcohol-coma, je moet namelijk pissen, hebt dorst of kan het gebonk in je hoofd niet meer aan. Of alledrie natuurlijk. Auch auch auch. Why God why? Ik neem nooit meer een shotje. en Waar ben ik????? Oh… thuis.
2. Dan komt de Paniek. KUUUUTTTT hoe ben ik thuisgekomen? Had ik mijn tas toen nog? Waar is mijn telefoon?
3. De zoektocht door je appartement begint, in elke kamer kom je iets anders tegen. Schoenen. Ondergoed. Je tas (YES!) En je lokaliseert eindelijk je telefoon (in de koelkast ofzo) en ziet dat het scherm (wonder boven wonder) nog heel is. (Score!)
4. Halverwege je zoektocht naar al je spullen kom je DE BANK tegen en las je even korte een pauze in om rustig de laatste van de uren de avond te reconstrueren. Je scrollt door appjes en fotorol. Wie staat er op deze foto? Waarom is hier fotografisch bewijs van??? Als er een ctrl-alt-delete functie op je telefoon zat, zou je die gebruiken. Oh shiiiiiit, heb ik dat gestuurd? Er moet echt een alcoholslot op mijn whatsapp.
5. Nadat je hebt geaccepteerd dat je je weer als een compleet idioot hebt gedragen, begin je een interne discussie over wat voor soort voedsel je moet/kan/wilt nuttigen.
6. Onderweg naar de ruimte waar je jouw voedsel bewaard kom je niet-meer-witte-sneakers tegen, en begin je een klein beetje te huilen.
7. In de categorie voedsel besluit je toch maar eerst te beginnen met aspirins/paracetamol/excedrin of iets in die richting.
8. Terug naar de bank. Hier verdrink je weer in facebook of instagram zonder echt door te hebben waar je naar kijkt. En zet je een film aan op Netflix die je al 8x hebt gezien. (Forrest Gump is altijd een goed idee) Dekentje erbij. In een foetushouding. Dit is top. Hier is het leven goed. Hier wil ik nooit meer weg.
9. Poging twee voor voedsel.
10. Er is geen voedsel.
11. Je zwengelt je hersenen aan zodat je de keus kan maken tussen eten bestellen of je pyjama dusdanig ‘decent’ te krijgen zodat je erin naar de Appie kan lopen (daar zijn ze het inmiddels wel gewend en sturen ze je niet meer weg omdat ze denken dat je een zwerver bent). Ohh vergeet je pinpas niet.
12. Je bent weer beland op de bank. Je hebt nu eten, geen hoofdpijn meer, de moeheid is redelijk weg. Je hebt de meeste whatsappjes kunnen neutraliseren. En je hebt je neergelegd bij het feit dat het één persoon niet meer goed gaat komen na wat je gisteravond hebt geflikt. (ach, zo leuk was ‘ie toch niet) Je voelt je weer mens. Je hebt de kater bijna de deur uit gewerkt. De dag kan beginnen! JEEJ Huh, hoezo is het al donker buiten?
13. Je begint een interne discussie of je deze ellende morgen wilt herhalen aka is het weer tijd om de kroeg in te duiken? Dag 1 van je weekend is in ieder geval voorbij.
---
DISCLAIMER: Dit stukje is getypt door een halve dyslect met-zonder lenzen in, dus tiepfoutjes zijn onvermijdelijk. En ik heb even veel liefde voor d’s als voor t’en, dus gebruik ik die te pas en te onpas. Mijn blog. Deal with it. Kusje!
