Wie heeft er nog meer het gevoel in een achtbaan te zitten? Permanent. Elke keer denk je op een vlak stuk te komen, zodat je even rustig adem kan halen, OM-METEEN-WEER-OOOOOH-MYYY-GOOODH-DRIE-LOOPINGS-IN-TE-GAAN. Van de 'mijn baan is de beste die er bestaat' direct naar een 'ik wil niet meer' als je opnieuw met 75 kilometer per uur door een kurkentrekker wordt geschoten.
Om zodra je hart weer van je keel gedaald is naar zijn eigen plek, met je ingewanden nog gehutseld en een grote grijns op je gezicht te vragen 'nog een keer?!'.