‘Rose, hoe gaat het met je boek? Issie al af? Kan ik al een stukje lezen?’
Boekenschrijfster worden, dat is mijn grote droom. Met dromen verwezenlijken moet je natuurlijk niet te lang wachten, voor je het weet is het te laat. We kennen allemaal wel iemand die te vroeg is gegaan. En ik ben me ook bijzonder bewust van mijn sterfelijkheid. Maar probeer er maar eens de tijd voor te vinden, een boek schrijven. Naast een fulltime baan, de prikkels van social media en een stad waar altijd iets leuks te doen is.
Op één of andere manier is het gelukt. Rond mijn verjaardag in maart had ik opeens een verhaal in mijn hoofd zitten, of liever gezegd, een begin en een einde. Ik ging achter mijn laptop zitten en delen kwamen er haast sneller uit dan ik kon typen. Andere delen waren een worsteling.
Ik zette net de laatste zin op papier. Voldaan leunde ik achterover in mijn bureaustoel. Het is me gelukt! Een compleet verhaal. Een roman(tische komedie). Zo’n tweehonderdzeventig pagina’s. En dan komen de twijfels. Is het goed genoeg? Houdt het zich overeind naast mijn favoriete boeken. Het antwoord; nee nog niet. Dus ik gooi mijn schrijfsel even in de koelkast.
Ik ga nu eerst genieten van ADNIGHT (dit jaar volledig georganiseerd door Wybe, Dirk Jan, Denise & Claire), ik ga dansjes en inspiratie opdoen tijdens ADE, ik ga boeken lezen en eindelijk maar weer eens op vakantie. Daarna ga ik Het Pandapunten Spaarsysteem naar de eindstreep trekken. Oftewel to be continued in 2019.
En voor de mensen die echt heul nieuwsgierig zijn, lees hier eerste stukje. Ik hoor graag wat je ervan vindt!
