‘Rose ga je dit jaar ook weer bloggen?’
Sorry jongens! Voor een van de meest inspirerende, creatieve festivals van het jaar, had ik dit jaar bijzonder weinig inspiratie voor schrijfseltjes. Wellicht heeft het te maken met dat deze Cannes (voor mij) redelijk tam was.
Natuurlijk, ik heb gedanst alsof elke avond mijn laatste was. Heel veel leuke, nieuwe mensen ontmoet – ook waarvan enkelen mij dwingend vroegen over dat moment NIET te schijven. (hehe #ubergeheimen) Er waren wat subtiele aanvaringen met gezagvoerders. En er is veel gedobberd; op opblaasbare dieren en etenswaren (lees: flamingo, eenhoorn, donut, meloen) en een catamarannetje.
Is er nog iets kapotgegaan?
Naast gebronsd kom ik ook dit jaar weer compleet bont en blauw thuis. De laatste telling is 15 blauwe plekken, twee stukjes glas uit m’n voet geplukt en een gekneusde rib? Vooral The Last Resort heeft nog een behoorlijke duit in het zakje gedaan. Blij met m'n dikke billen, die de oncharmante valpartij van het gladde trapje netjes hebben gebumperd. (De blauwe plek op mijn bilpartij is me toch een kunstwerkje geworden.., en zou eigenlijk wel een Design Lion verdienen.)
Moet ik me schamen?
Volgens mij valt het wel mee dit jaar. Toch wil ik wel EXCUSES maken aan
1. iedereen waar ik iets te ongemakkelijk dicht tegenaan heb staan praten
2. iedereen wiens naam ik acuut weer was vergeten
3. iedereen waarvoor ik drank zou gaan halen, maar dat niet heb gedaan (zelf opgedronken)
4. alle mannen die ik op mijn olifant-in-een-porseleinkast-achtige oncharmante manier (onsuccesvol) heb geprobeerd te versieren – I blame the wodka!
5. iedereen die ik terug in NL zou mailen, maar dat niet ga doen omdat ik het niet meer kan herinneren. Mail mij effe, joe dank!
6. iedereen die ik volkomen heb genegeerd, had geen lenzen in
7. alle dj’s, sorry dat ik Kind vd Duivel steeds probeerde aan te vragen.
Tot volgend jaar!
Of de volgende borrel ;-)